Dinsdag heb ik Zuid
Limburg, Leiden via een Belgisch telefoonnummer en Londen aan de lijn
gehad. Dat allemaal na een telefoontje van Amse over de
compositieopdracht. Ik moest daarover overleggen met mijn koor, met
de zangers, met de componist en tenslotte met de dirigent.
Gelukkig kon ik bij de
dirigent gewoon even langsrijden. Toch is ook dat altijd wel een
avontuur.
Gerard Wiarda woont in
een statig herenhuis net buiten het centrum van Groningen, vlakbij de
Nieuwe Kerk. Er zijn twee bellen, een klingelbel voor de
benedenverdieping en een zoemer voor de bovenverdieping waar Gerard
en Lynette hun woonkamer hebben.
Om bij de zoemer te
komen moet ik met mijn korte beentjes bijna op de blauwstenen stoep
klimmen en dan sta ik met mijn neus tegen de deur.
Snel een stapje
achteruit en afwachtend naar boven kijken naar een schier eindeloze
trap.
En dan gebeurt het.
Een woest blaffende
hond verschijnt boven aan die trap, gevolgd door de tekst:
”DOE-OERRRAK ...AF! Dat vertaal ik met hond houd je mond.
Vervolgens verschijnt
de maestro zelf, rent naar beneden en opent de deur.en zegt
troostend: “Dat is enthousiasme”.
In de vakantie belde ik
naar Jo Willems. Ik had bij hem ingesproken, gesms-t en kreeg geen
antwoord. Opeens nam hij de telefoon op en bleek in India te zitten.
Oeps, even niet opgelet. Vervolgens hebben we een buitengewoon hartelijke mailwisseling gehad. Nu ligt het vertaalde libretto bij mij te
wachten tot Sybrand het sein op groen zet. Hij is geloof ik met drie opera's tegelijk bezig. De manier waarop het libretto vertaald is moet passen bij de totale regie-opvatting. Ondertussen ga ik proberen
het libretto in te voeren in Sibelius, mijn muziekprogramma. Daarover later
meer.
Ik ben benieuwd of
Sybrand nog in Duitsland zit, terug in Nederland is of nog weer
ergens anders.
Onze repetitor is rond
deze tijd ook vertrokken. Hij is drie maanden voor studie in
Duitsland.
Groet,
Tera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten